Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα
Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε
Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα
υ.γ. έτσι για να έχουμε να λέμε για κάτι βράδια σαν κι αυτά, που οι προσωπικές οπτασίες του κάθενος μας παρασύρουν πέρα από κάθε λογική..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου