22 ιουνίου και έξω βρέχει, η ψυχολογία στο πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω...που λέει και ο Ζακ..και η μόνη παρηγοριά σου τι άλλο από τους φίλους σου αυτοί που είναι έδω και οι άλλοι μαλλον η άλλη που μπορεί να μην είναι έδω αλλά πόσο πολύ μπορεί να σε καταλάβαινει μίλωντας απλά για λίγο στο τηλέφωνο..
η περιουσία στη ζωή σου είναι οι φιλοί σου που μετά από όσα έχεις περάσει μάζι τους σε ξέρουν σε δέχονται όπως ακριβώς είσαι, σου κάνουν πλάκα για όλα τα στράβα που έχεις, όχι για να σε κοροιδέψουν αλλά για να σε κάνουν να γελάσεις και συ γελάς με τη καρδιά σου...τι καλύτερο..

υ.γ. μάλλον θα επανέλθω...ελπίζω με καλύτερη διάθεση που πλέον δεν είναι στο χέρι μου...