ένας κύκλος κλείνει...

Όπως λεει και η Μανωλία η ζωή μας δ είναι τπτ άλλο από γεωμετρικά σχήματα...το θέμα είναι πότε κλείνει ένας κύκλος όταν απλά κάνεις μία μετακόμιση ή όταν φεύγεις μακρία (όχι και τόσο, θέλω να πιστεύω) από ανθρώπους που έχεις μοιραστεί τόσες και τόσες στιγμές μαζί τους...και όταν αυτοί θα συνεχίζουν αυτό που για σένα έχει τελειώσει, μήπως τότε τελικά κλείνει ο κύκλος όταν έσυ χάνεις πράγματα που μέχρι χθές ήταν η καθημερινότητα σου...όπως ένα παγωτό, μια βόλτα στην όμορφη Πάτρα τα ξεχειλωμένα μας άστεια, τα καψιματά μας, τα μεθύσια μας, οι αγκαλιές μας....και τόσα τόσα άλλα...

καινούργια ζωή πειράζει που δ θέλω...

22 ιουνίου και έξω βρέχει, η ψυχολογία στο πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω...που λέει και ο Ζακ..και η μόνη παρηγοριά σου τι άλλο από τους φίλους σου αυτοί που είναι έδω και οι άλλοι μαλλον η άλλη που μπορεί να μην είναι έδω αλλά πόσο πολύ μπορεί να σε καταλάβαινει μίλωντας απλά για λίγο στο τηλέφωνο..
η περιουσία στη ζωή σου είναι οι φιλοί σου που μετά από όσα έχεις περάσει μάζι τους σε ξέρουν σε δέχονται όπως ακριβώς είσαι, σου κάνουν πλάκα για όλα τα στράβα που έχεις, όχι για να σε κοροιδέψουν αλλά για να σε κάνουν να γελάσεις και συ γελάς με τη καρδιά σου...τι καλύτερο..

υ.γ. μάλλον θα επανέλθω...ελπίζω με καλύτερη διάθεση που πλέον δεν είναι στο χέρι μου...