Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό

Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ'εκατό

'Eτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό

του νου τη βέργα

Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει

πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί

Πως κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί

γι' ανθρώπων έργα

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές

με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα

δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές

κι αποφάσισες να ζήσεις χωρίς εμένα

Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί

λες και βγήκε τ'ασανσέρ σ'ένα κελί

κι ένας το βλεπε το φως γι' ανατολή

κι άλλος για δύση

Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν

να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν

σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν

του ανθρώπου η φύση

''ανθρώπων έργα"

υ.γ. δυσκόλη βραδιά..θα ερχόταν...αύριο είναι μία καινούργια μέρα (για να δούμε)

Καθαρές σκέψεις...

Αναρωτιέμαι πόσο δυσκόλο είναι για κάποιους ανθρωπούς, να αντιμεντωπίσουν, να εκφράσουν και να παραδεχτούν τα συναισθηματά του, όποια κι αν είναι αυτά καλά ή κακά. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή το κάνουν, γιατί όλοι κάποια στιγμή σπάμε, να το μετανιώνουν την επόμενη στιγμή...μιζέρια το λέω εγω αυτο...

και από την άλλη ποσο εύκολο τους είναι να βάζουν το ΕΓΩ τους πάν'απ'όλα και από όλους να μην τους νοιάζει τι γίνεται γύρω τους όσο ξεκάθαρο κι αν είναι αυτό. Έχει άραγε ουσία όλο αυτό γι όλους αυτούς και αυτές ? (αντικειμενική φεμινίστρια). Μπορεί να μην θέλουν να κάνουν ένα βήμα παρακάτω όσον αφορά τις σχέσεις τους με τους άλλους, τι να πω δ ξέρω. Ίσως αυτοί το ξέρουν καλύτερα από μένα...εγώ πάντως αυτό το λέω καταπίεση...

μίζερους και καταπιεσμένους ανθρώπους συναισθηματικά, στη ζωή μας δ αξίζει να έχουμε. Ακόμα κι αν είχαμε, έχουμε ή θα έχουμε το θέμα είναι να το καταλάβουμε νωρίς.
ΠΡΟΣΟΧΗ μην προσπαθήσεις ποτέ να τους αλλάξεις γιατί υπάρχει κίνδυνος να σου μεταφέρουν αυτή τους τη μιζέρια και την καταπίεση...Εγώ πάντως πρόλαβα..

(σκέψεις από το βράδυ που μόλις πέρασε..παρεπιπτώντος κοιμήθηκα σα πουλάκι...)