Έρωτας..

Ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο απλά και μόνο που τον βλέπεις εκείνα τα πρώτα λεπτά...
 η αύρα του σου αρκεί για φτιάξεις το παραμυθάκι στο κεφάλι σου..
θες όσο τίποτα άλλο να τον έχεις..
πιστεύεις ότι το παραμυθάκι θα πάρει σάρκα και οστά..
και όταν γίνεται τελικά, στην αρχή ζεις όπως το είχες φανταστεί..
ή τουλάχιστον σου φαίνεται ότι ζεις έτσι..
μετά αρχίζεις σιγά σιγά και γίνεσαι αυτός που ήσουν πριν..
άλλος άνθρωπο σε κάνει ο έρωτας
σε βάζει σε μία γυάλα και δεν βλέπεις τίποτα άλλο μόνο αυτόν..
και μετά μένει η μυρωδιά...
μένει η αγκαλιά..
μένει το φιλί..
μένει το βλέμμα...
μένεις εσύ και αυτός..
και μετά τίποτα...

''για σενα''

Κουράστηκα...

Οι φίλοι είναι η πιο σίγουρη επένδυση στη ζωή σου είναι μάλλον από τα λίγα πράγματα που είμαι σίγουρη για να μην πω το μοναδικό..
Θα πω τα ευκόλως ευνοούμενα ότι δηλαδή σε δέχονται έτσι όπως ακριβώς είσαι σε αγαπούν έτσι απλά, σε κάνουν να γελάς, σου αφήνουν χώρο, σε σέβονται σε νοιάζονται, μπορείς και τους μιλάς για όλα και άλλα πολλά πολλά πολλά... ίσως αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει χώρος χρόνος και διάθεση ώστε αυτά σιγά σιγά να δημιουργούνται..

Το κακό με όλο το παραπάνω είναι η γενίκευση που γίνεται στο μυαλό σου, η δύναμη της συνήθειας, οι βασικές σου οι αρχές,  όπως δηλαδή έχεις μεγαλώσει, για όλα τα άλλα είσαι πολύ αυστηρή πολύ απόλυτη...

και μετά έρχονται άνθρωποι κοντά σου και ζεις μαζί τους  γρήγορα νιώθεις  γρήγορα αφήνεσαι  γρήγορα απογοητεύεσαι  γρήγορα πληγώνεσαι  γρήγορα και τότε συνειδητοποιείς ότι κάπου κουράστηκες..τι κάνεις;;;

Μακάρι να ήξερα όλα δύσκολα ακατόρθωτα μου φαίνονται δεν ξέρω...