ιδανικές συνθήκες..

Στο σχολείο ενώ προσπαθούσαμε να λύσουμε ένα πρόβλημα στη φυσική
λέγαμε ότι έστω υπάρχει κενό δηλαδή οι ιδανικές συνθήκες
προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε τισ πιθανότητες λάθους στο αποτελεσμά μας
-οι λεγόμενοι αστάθμητοι παράγοντες- (βλέπε βαρύτητα, αέρας και δεν θυμάμαι τι άλλο μπορεί να ήταν)....

Στα δικά μας τώρα..
Τι κάνεις με τους αστάθμητους παράγοντες που υπάρχουν έτσι και άλλιως στη ζωή σου...
και την επηρεάζουν έτσι κι άλλιως
σε αυτή τη περίπτωση..
αν
δεν μπορείς να τους αγνοήσεις...
δεν μπορείς να τους περιορίσεις ...
άρα υπάρχουν,
άρα το περιθώριο λάθους μεγάλο...
το πρόβλημα άλυτο?????


αλλά εδώ μιλάμε για ζωή όχι για φυσική ε???

.......

back...

22 και ένα πρώτα λεπτά..

Αθήνα στον καινούγριο καναπέ, κουρασμένη όσο ποτέ, εξαντλημένη καλύτερα...

σκέψεις σκόρπιες μία εδώ μία εκεί μία αλλού..

δουλειά? αγγλικά? μεταπτυχιακό? έρωτες? φιλοί???

η μόνιμη όμως που στριφογυρνάει μέρες τώρα με οδηγεί πίσω πολύ πίσω εκεί που όλα τα παραπάνω δεν είχαν την παραμικρή σημασία αν εξαιρέσεις το τελευταίο....

τότε που η λέξη έγνοια δεν υπήρχε....

τότε που τα ερεθίσματα περιορίζοταν στη θέα της θάλασσας και στον καθαρό αερά....

τότε που σου αρκούσαν οι ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού για να είσαι ευτυχισμένος....

τότε που οι άνθρωποι σου ήταν πάντα εκεί και τώρα ένα τηλέφωνο και αυτό περιορισμένο δεν έχεις χρόνο, ενέργεια τπτ...

υ.γ είναι οι στιγμές που κολλάω, που τραβιέμαι από όλα...ετσί απλά για να πάρω φόρα και να ξαναμπώ πάλι σε όλα.. αναζητώντας κάτι που να έχει απομείνει απο τοτέ..(νομίζω κάτι έμεινε: οι αφέλιες μ πάντα έτσι με κούρευε η μανούλα :-)))) 

....

Τι δίνει νόημα στις ζωή μας...

δίνουν οι μαθητές σ (θα προσπαθήσω να μην ξαναπώ περιστατικά και αν το ξαναπώ κάποιος να με διορθώσει παρακαλώ) που θέλουν να κάνουν μάθημα μόνο με σένα και ας τους μαλώνεις (γι'αυτό τώρα δεν μπορείς να μιλήσω καλά να πάθω)..
δίνουν η φιλεναδούλα σ που ενώ κοιμάσαι το πρωί (έπρεπε κάποια στιγμή να ξυπνήσεις) σου χτυπαέι το κουδούνι για να πιείτε καφέ μαζί..
δίνουν τα τηλεφωνήματα για γκομενικά που καταλήγουν παντά να σε κάνουν να γελάς δυνατά..
δίνουν τα small rewnion (αν γράφεται έτσι) που σου υπνεθυμίζουν ότι όσος καιρός και αν περάσει θα είναι το ίδιο ξεχωριστά...
δίνουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (που εύχεσαι να μην είναι) που όμως κάνουν την ιστοριούλα πιο δ ξέρω αλλά πιο...
δίνουν οι ατάκες των παιδιών που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και απλά συνεχίζεις να τους μιλάς με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη..
δίνουν οι συναυλίες (εννοώ του ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΡΟΥΛΗ) που αν και την τελευταία φορά την είδες καθιστή (μεγαλώνουμε :-( ) ήταν απλά καταπληκτικά..
δίνουν οι μυρωδιές παλιές και νέες που σε μεθάνε (τύφλα να χουν τα ξύδια..)...
....
έτσι απλά

Λεπτές ισορροπίες..

Όταν οι λογικές σκέψεις απλά απουσιάζουν..

Όταν νιώθεις ότι δεν κρατιέσαι από κάπου..

Όταν κρύβεις αυτά που νιώθεις...

Όταν καταπιέζεις τον εαυτό σου γιατί απλά δεν έχεις άλλη επιλογή..

Όταν το μόνο που θες είναι να φύγεις..

Όταν απλά έχεις βαρεθεί άλλο να περιμένεις..

Όταν χάνεις το νόημα που δεν είχες βρει ποτέ..

Όταν....

Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει...

"Όταν κοιμόσουν με το χέρι κάτω από το μάγουλο ή

όταν έσκυβες πάνω από τη σελίδα για να καταλάβεις

μ'έκανες δικό σου μέχρι το μεδούλι"

απόσπασμα από ένα βιβλίο της αγαπημένης μου Μάρως Βαμβουνάκη


"Όταν μου έπερνες την τσάντα μου και την έβαζες στον άλλον μου ώμο
για μην με κλέψουν έτσι έλεγες..γιατί όπως πάντα ήμουν αφηρημένη, 
ή δεν με ένοιαζε αν θα με κλέψουν, το μόνο που ήθελα ήταν απλά να μου αλλάζεις την τσάντα,
και τότε μ'έκανες δικιά σου μέχρι το μεδούλι''


 στιγμές που πέρασαν σαν νεράκι...γιατί αυτή η σκάλα ΔΕΝ κατεβαίνει...

ευτυχία??????

Ευτυχία, λάθος λέξη χρησιμοποιούμε δηλαδή τι? ευ+ τύχη= πολύ τύχη...δεν μπορεί να είναι έτσι..
Η ευτυχία δεν προέρχεται από την καλή ή πολύ μας τύχη, αλλά από την προσπάθεια που καταβάλουμε, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να νιώσουμε, να αισθανθούμε να είμαστε πραγματικά καλά με τον εαυτό μας (ευτυχισμένος)...η τύχη ίσως να βοηθάει απλά στο να φτάσουμε λίγο πιο γρήγορα στο ζητούμενο...αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή που καθορίζει την πορεία προς αυτό (ζητούμενο)...

μάλλον θα πρέπει να αντικαταστήσουμε την λέξη ευτυχία με κάποια άλλη δεν έχω σκεφτεί ακόμα ποιά, που να μπορεί να αποτυπώσει ακριβώς αυτό που κάθε ψυχούλα αποζητά...

υ.γ. ότι θυμάμαι χαίρομαι
καλό ξημέρωμα...

μύρισε καλοκαίρι..

τελικά το καλοκαίρι έχει την ίδια μυρωδιά όπου και να σαι..
ωραίο αυτό, νιώθεις οικεία ακόμα και σε μία πόλη που μόλις πριν από λίγο καιρό την κρατούσες μακρυά σου, αν και η ζωή σου συνεχίζονταν σε αυτή...τώρα όμως κάτι άλλαξε..
ψυχολογία, αλλαγή σκέψης, οπτική όπως και να λέγεται το μόνο σίγουρο είναι ότι άλλαξε για καλό..

υ.γ. η ζωή σε οδηγεί εκεί που αυτή θέλει, πρΟχώρα μπροστά ζήσε όπως έρχεται και μην κοιτάς πίσω, ότι από τα περασμένα σε ακολουθεί σου αξίζει και του αξίζεις, κράτα το σφιχτά λοιπόν μη σου φύγει...

Καλό καλοκαίρι...

Ξεπατικώμενος μονόλογος από τα ‘’Υπεροχα Πλάσματα’’

Θα σας αγαπώ......

Μέχρι να λιώσουν οι πάγοι στο βόρειο πόλο....

Μέχρι να καταργηθεί η βαρύτητα στη γη......

Μέχρι να ταιριάξει ο Υδροχόος με τον Σκορπιό.....

Μέχρι να τα φτιάξουν οι σκύλοι με τις γάτες....

Μέχρι να γεμίσει ο ουρανός ιπτάμενους ελέφαντες.......

Θα σας αγαπώ....

Μέχρι να γίνουν οι πιγκουίνοι φούξια.....

Και μέχρι να γίνει πρόεδρος της Αμερικής ο Fidel Castro.....

Και αυτό είναι το για πάντα...

υ.γ. Εγώ θα το χαρίσω στους φίλους μου γιατί θα είναι για πάντα εκεί ή εδώ ή όπου άλλου θέλει το σύμπαν..

ένας μήνας...

ΦοΙτΗτΙκΗ ΖωΗ ;-)

Αν η φοιτητική ζωη ήταν..

• Πόλη: θα ήταν η Πατρα..
• Σχολή: θα ήταν Λογοθεραπεία
• Πλατεία: θα ήταν Γεωργίου Α'
• Φαγητό: θα ήταν κρητικό πιλάφι
• Πότο: θα ήταν μπύρα ή κρασάκι (ότι προτιμάει ο καθένας)
• Νησί: θα ήταν η Αντίπαρος
• Πόλη του εξωτερικού: θα ήταν η Μαδρίτη
• Παγωτό: θα ήταν χωνάκι από τον Γκίτση
• Γλυκό: θα ήταν λουκουμάδες με μερέντα
  
• Μεζεδοκατάσταση: θα ήταν σινιάλο
• Μεθύσι: θα ήταν οντας
• Δρόμος: θα ήταν Χαριλαόυ Τρικούπη (γιατί έτσι μου αρέσει..), Γεροκωστοπούλου (γιατί θα το πρότιναν οι άλλοι)
• Όροφος: θα ήταν τέταρτος
• Διαδρομή: θα ήταν Πάτρα- Αθήνα
• Τραγούδι: θα ήταν Κακιές συνήθειες (Πασχαλίδης..)
• Συναυλία: θα ήταν Χαρούλης
• Τσάντα: θα ήταν χιαστή
• Χορός: θα ήταν ζαίρα
• Μαλλιά: θα ήταν μακρυά
• Super market: θα ήταν Ανδρικόπουλος
• Αστείο: θα ήταν ξεχειλωμένο
• Ρούχο: θα ήταν φουλάρι
  
• Διακοπές: θα ήταν Αντίπαρος
• Φράση: θα ήταν ''ακ κβέντες'' άλλη δεν μου έρχεται..
• Σχέση: ΔΕΝ θα ήταν
• Καφετέρια: θα ήταν σίνεμα
• Delivery: θα ήταν βαρελάκια
  
• Γιορτή: θα ήταν απόκριες
• Στολή: θα ήταν λαίδες και αλήτες
• Σκύλος: θα ήταν labrador
• Σειρά: θα ήταν το ''Λόγο τιμής''
• Μαγαζί για ψώνια: θα ήταν Badila ή attrativo
• Έπιπλα: θα ήταν praktiker
  
• Βόλτα: θα ήταν στο λιμάνι
• Ταινία: θα ήταν για μένα ''Amelie''
• Συζήτηση: θα ήταν ατελείωτη..
• Πορεία: θα ήταν στην Αθήνα με βροχή
• Εργασία: θα ήταν Δυσφαγία Λίτινας
• Παπούτσια: θα ήταν σταράκια
• Καλοκαιρινή έξοδος: θα ήταν κάστρο
• Λεωφορείο: θα ήταν το 2
• Ζώο: θα ήταν κατσαρίδα
• Σπίτι: θα ήταν της Ζωής
• Σημείο συνάντησης: θα ήταν το πάνω μέρος της πλατείας

υ.γ... είναι όλα αυτά και άλλα τόσα..συνεχίζεται...


Κάποιοι φίλοι πρoσθέτουν..

• Ευχή: θα ήταν ''να μην χαθούμε'' (Μαρία)
• Διαμονή: θα ήταν camping (Μαρία)
• Μελλοντικές διακοπές: θα είναι στη Κρήτη (Μανωλία)
• Αδέσποτο: θα ήταν ο Φρόντο...(παράλειψη μου...)